මඟමරු කොලම

පරිස්සමින් ගිහින් එන්න

මේ ජාතික මාර්ග ආරක්ෂණ සතියයි. ඒ බව මුලින්ම සිහිපත්කොට ලිපිය අරඹමි. වඩාත් උත්ප්‍රාසාත්මක දෙය නම් මේ සතියේ ම මඟ මරුවා වැඩ වර්ජනේට බැස තිබීමයි. ඒ අන් කිසිවකට නොව රු 25 000 දඩය රු 2500 ට නොව තිබූ ගණනටම අඩු කරන ලෙස බලකරමිනුයි. එනම් රු 550 ට මිනී මරන්නට පර්මිට් එක දියං කියාය. පෞද්ගලික බස් රථ වල පාරේ විනය ගැන මඟී ජනතාවට අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. තිරිසනෙකුටවත් ඇමතීමට තරම් නොවන අකාරයේ 'වොකැබ්ලරියක්'  බොහෝ කොන්දලාටත් ඩැයිවර්ලාටත් තියෙනවාය. ( කොන්දලා නොව කොන්දොස්තර මහත්තුරුත්  ඩැයිවර්ලා නොව රියැදුරු මහත්තුරුත් ඉඳහිට මලියාට මුණ ගැසෙයි) සිග් සැග් ක්‍රමයට බස් එළවීමට අපේ ඩැයිවර්ලා ට ඇහැකිය. ( බස් පැදවීමට වඩා ගැළපෙන්නේ එළවීමය). එහෙම බලන කල අපි අනෙක් රට වල් වලට වඩා බොහෝ ඉදිරියෙන්ය.

එහෙව් එකාලා අද වැඩ වර්ජනේකය. වැඩ වර්ජනේට මෙලෝ අදාළත්වයක් නැතිව සුපුරුදු රාජකාරියේ සිටි ලංගමයට හා දුම්රිය ට කෙණෙහිලි කම් කරමින් වැඩ වර්ජනය දිනත් මිනීමරු ක්‍රියාකලාපය ම දියත් කරන්නට මේ පාදඩ රැළ සමත්ව තිබේ. එසේ වූ කල වැඩ වර්ජනය නම් වචනයේ මූලිකාංග පවා මුන් දූෂණය කරලාය.
ධාවනයේ යෙදී තිබූ ලංගම බස් වලට විවිධ ප්‍රදේශ වලදී ප්‍රහාර එල්ල විය. තමන්ගේ වෘත්තීය ගැටළු මූලික කරගෙන වැඩවර්ජනය කිරීමට සිටි දුම්රිය සේවක සංගම් මේ මොහොතේ වැඩවර්ජනය නොකිරීම ගැන අප සතුටු විය යුතුය. දිනකට මේ මඟමරුවන් නිසා අහිංසක මිනිසුන් ,මල් කැකුළු කිරිසප්පයන් කීයක් නම් මරු තුරුළට යනවාද වසරකදී සිය ගණනක් මවුවරුන්ට පියවරුන්ට තමන්ගේ දූ දරුවන් අහිමි වීමටත් , මවු පියන් අහිමිව දූ දරුවන් තනිවීමටත් මේ මිනීමරුවන් වග කිවයුතුය. අප අසා ඇති දැක ඇති එවන් සිද්ධීන් නම් කොපමණද. වරක් මගේ මව  ඇගේ වයසේම තවත් කාන්තාවක් මඟමරුවෙක් යට කරගෙන ගිය කතා පුවත අපට කීවෙ බොහෝ සිත් තැවුලෙන්ය. මිය ගිය ( මරා දැමුණු ) කාන්තාවද අපේ අම්මා මෙන්ම දරුවන් දෙදෙනෙකුගේ මවකි. දිනකට මෙවන් මිනීමැරුම් ප්‍රමාණයක් අපට අසන්නට දකින්නට ලැබුණේ යුධ සමයේදීය. යුද්ධයෙන් බොහෝ කලෙකට පසුව අද ක්‍රියාත්මකවන්නේ මේ මඟමරුවන්ගේ ත්‍රස්තවාදයයි.

අනෙක් උන්දැලා ත්‍රීවීල්කාරයෝය. පාරෙ විනයක් නැතුව උන් යන හැටි ගැනද මහමඟ යන උන්ට අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. අහරෙන් මෙහෙන් වෙට්ටු දමා කාර් එකකට වෑන් එකකට ඇන පොලිසියෙන්ද ලිස්සල යන අමර ජාතියකි උන්. ( මේ පවසන්නේ බහුතරයක් වූ ත්‍රීවීල්කාරයන් ගැන මිස සුළුතරයක් වූ ත්‍රීරෝදරථ රියැදුරන් ගැන නොවේ) මීළඟට ආණ්ඩුවේ වගකීම ත්‍රීරෝද රථ රියැදුරන් සඳහා අවම වයස් සීමාවේ නීතිය ගෙන ඒමය. එදාටත් මුන් මෙලෙස වැඩ වර්ජන කරනු ඇත. එහෙත් ආණ්ඩුවේ කොන්ද කෙලින් තිබිය යුතුය.

ත්‍රීරෝද රථ නැවතුම්පොළකදී එක් ත්‍රීරෝද රථයකට නැඟීමට ආ මඟියාව ත්‍රීවීලරයට නංවා නොගන්නයැයි  අනෙක් ත්‍රීවීල්කාරයන් විසින් අදාළ ත්‍රීරෝද රථ රියැදුරට බලකිරීමේ සිද්ධියක් මට අසන්නට ලැබිණ. මේ පෙන්වන්නේ විනයානුකූලව රිය පැදවීමට දක්වන අකමැත්ත මිස අන්කුමක්ද?

තවද හලාවත බලා ධාවනය වෙමින් තිබූ දුම්රිය මීගමුවෙන් නවත්වා නීතියද අතට ගන්නට දැඟලුවේ මේ ත්‍රස්තවාදීන් ටිකමය. මිනිසත් කමට නිගා දෙන පාහර ජාතිය ය.( මුන්ට කීමට සිංහල භාෂාවේ හොඳ හොඳ වචන ඇතත් ඒවා භාවිතා කරනු අකමැත්තෙමි. වැඩවර්ජන නිමා වූ තැන් සිට ඔබට යළිත් මහමඟදි ඒ වචන අසන්නට ලැබෙනු ඇත)

වැඩවර්ජන නම් තමන්ගේ වැඩය නවතා නිවෙස් වලට සිටීමය . එහෙත් මුන් කරන්නේ වැඩ වර්ජනයද වැඩ කරන්නන් මර්දනය දැයි මේ සිදුවීම් වලින් අපට පෙනෙයි.

දැන් දඩය දෙස හැරෙමු. රු 25000  දඩය බලපැවැත්වෙන්නේ ත්‍රීවීල්කාරයන්ටත් බස් කාරයන්ටත් පමණක් නොවේ. මෙය සියළු රථවාහන වලටම පොදුය. එසේ නම් ලංකාවේ වාහනයකට හිමිකම් කියන සියළු දෙනා මීට එරෙහිව නැඟී සිටිය යුතුය. මහමඟ වර්ජනය කළ යුතුය. එහෙත් එවන් කිසිවක් සිදුවූයේ නැත.

මීළඟට ජනමාධ්‍ය වලින් මේ ප්‍රවෘත්තිය තමන්ගේ දේශපාලනයට ගැලපෙන ලෙස කපාකොටා ප්‍රකාශ කළ අකාරයද අපූරුය. ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ හොරණෑව ඒක පිම්බේය. ආණ්ඩුවේ හොරණෑ ඒවා පිම්බේය. අනිත් ඒවා ද සූක්ෂම ව අවශ්‍ය තැනින් කපා කොටා ප්‍රවෘත්තිය දැම්මේය. ( බස් ගැමුණුගේ කථාව නිව්ස් දෙක තුනක එඩිට් කර තිබූ අයුරු බලන්න)

අප ආණ්ඩුවට බල කළ යුත්තේ බස් වර්ජනය නැවැත්වීමට මේ පාදඩයන්ගේ ඉල්ලීම් ලබාදෙන්න කියා නොවේ. හැකින්ම් පොදු ප්‍රවාහන සේවය ශක්තිමත් කරන ලෙසය. ලංගමය ශක්තිමත් කරන ලෙසය. ඊට වඩාත් පහසුකම් සපයන ලෙසය. දුම්රිය සේවය වඩාත් ඉහළ තැනකට ගෙන එන ලෙසය. අපි බදු ගේවන්නේ ඒකට විනා පාර්ලිමේන්තු කුම්බකර්ණයන්ට වාහන ගන්නට නොවේ. ජනතාවගේ බදු මුදලින් ජනතාවට සේවය කිරීම ආණ්ඩුවේ පරම යුතුකම හා වගකීම වන්නේය.
පුහුණුකල විනයානුකූල රියදුරන් යොදවා ලංගමය දියුණු කරන්න. ඒ ඉල්ලීම් ආණ්ඩුව ඉටුකරත්නම් මිනීමරු බස් කාරයන්ට විරුද්ධව එක පෙළට සිට ගැනීමට මඟී ජනතාව සංවිධානය විය යුතුය. එහෙත්  මේ යන විදියට ආණ්ඩුව හිස නොනමා හිඳී යැයි කාට නම් කිව හැකිද. කණගාටුව මේ ත්‍රස්තවාදීන්ට විරුද්ධව අප තවම එක් නොවීමය.  ඒ අතින් අපේ මිනිසුන් අන්ධ වෙලාදෝයි සිතෙයි. හෙට සිට සුපුරුදු ලෙස සියල්ල සිදුවනු ඇත.

ලිපිය අවසන් කිරීමට පෙර මේ මොහොතේ පෙනෙන දසුන ගැන යමක් පැවසිය යුතුය. අල්ලපු ගෙදර පොඩි එකාගේ තාත්තා වාහනයෙන් ගමනක් යාමට සැරසෙයි. අවුරුදු තුනක් පමණ වයැසැති පුංචි එකා ජනෙල් කූරු වල එල්ලී "බායි තාත්තේ.... පරිස්සමින් යන්න " යි හුරතලයෙන් කියයි. කෙතරම් නම් සුන්දර ලෝකයක්ද?  මිනිසුනි උඹලාගෙ ඔය තිරිසන් ගති නිසා විනාශ වන්නෙ මේ සුන්දර ලෝකයයි. තමා වැරදි කරන බව දැන දැනත් හෘද සාක්ෂියට එකඟව උඹලාට මෙවන් පාහර ඉල්ලීම් ඉල්ලිය නොහැක.

හෙට සිට යළිත් සුක්කානම දෑතට ගන්න පෙර හැකිනම් සිහිකරන්න ඒ සුන්දර ලෝකය.

පරිස්සමින් ගිහින් එන්න

මීට
රස්තියාදුකාර
මලියා